Kwikzilver
Een boek voor oudere meisjes; uitg. Valkhoff en Co., Amersfoort, fl 1.10,
fl 2.15.
Het Kind 5-11-'27
Als je zoo'n luchtig, lenig verhaal van Cissy van Marxveldt begint te lezen,
is je eerste gedachte: m'n hemel, wat een oppervlakkig, frivool gedaas in
de ruimte. Je fronst je gerimpelde paedagogenvoorhoofd en je ouderlijk hart
is niet gerust. 't Is alles zoo los en zoo heel modern, zoo geschreven uit
een geest, die zwaartillende menschen als de redacteur en de lezers van een
ernstig opvoedkundig tijdschrift nu eenmaal behooren te zijn, schuwen als
het ergste, dat zij op hun weg kunnen ontmoeten. En die gedachte blijft je
bij terwijl je, geamuseerd en meegenomen door de intrique, aan één stuk dit
boek uitleest: wat een hol gebabbel en wat een zouteloos gedoe.
En toch ...
De tweede indruk is: knap geschreven. Telkens weer word je getroffen door
de rake typeering der personen, de charme van de vlotte dialogen, het esprit,
zoo zeldzaam te vinden onder onze degelijke Hollandsche auteurs, dat dit heele
boek doortrekt, het pétillante, dat u bekoort, al ontroert het maar zelden.
En dan, als de charmante, luchthartige hoofdpersoon, die goed gesymboliseerd
is door den naam Kwikzilver, op den duur blijkt te zijn een vrouw vol daadkracht
en roerende trouw - zeldzame artikelen in de mondaine wereld, die de schrijfster
teekent -, werkelijk de sympathie van den onhandigen prachtkerel waard, die
wegvlucht uit "le monde ou on s'ennuie" - dan voelt zich zelfs de boetpredikende
criticus van de cultuur uit dit ten "Untergang" neigende "Abendland" ontwapend,
en rustig bij de gedachte, dat zelfs een "lichtzinnige" schrijfster als deze
verkeerd geboren francaise, populair als weinig anderen onder de oudere schoolgaande
meisjes, op haar beurt buitengewoon braaf blijkt en weinig gevaarlijk niettegenstaande
de "satanische" losheid van stijl en levensbeschouwing, waarom ze bij nog
zwaartillender menschen dan ondergeteekende welhaast berucht is geworden.
Waarlijk, dit boek is "made in Holland", al neemt het de allures aan van heel
"ondegelijke" litteratuur uit landstreken, waar niet immer de zware wolkenluchten
de stroeve geesten dwingen tot peinzen en rustig gemijmer.
En de slagvaardige schrijfster ziet al te scherp door de lagen rouge en poudre
de riz van de geblankette mondaine society heen, om ooit dupe te kunnen worden
van haar vervlakkenden invloed en anderen daarvan slachtoffer te maken.
Kwikzilver
4e druk f 4,65; geb, f 5,90
Idil november/deceMber 1956
Babs van Vreede beleeft zeven gelukkige, zorgeloze jaren
met haar man Harry en hun zoontje Bobby. Maar het getij keert: de zaak van
Harry komt in financiële moeilijkheden en het komt zelfs zover, dat Babs een
kantoorbaantje gaat aannemen. Zij slaat zich moedig door de moeilijke tijd
heen, en vertrekt uiteindelijk met haar gezin naar Indonesië om daar een nieuw
bestaan op te bouwen. Zoals steeds: tintelend van leven, maar vooral in het
eerste gedeelte wel wat erg mondain en oppervlakkig. Van godsdienst evenmin
een spoor
Kwikzilver
herdr. Westfriesland "Witte raven jeugdpockets no.
M 16". f 2,-
Th. P. de Laat
Bureau Boek en Jeugd der C.V. maart 1970 - no.156
De luxueus en oppervlakkig levende Babs verandert vrij plotseling in een serieuze
werkende vrouw, wanneer haar man totaal overspannen is en de zaak geliquideerd
moet worden. Ze neemt een kantoorbaantje aan, dat zoals hier beschreven zeer
irreëel aandoet. De enige oplossing zou zijn een baan in Indonesië, doch Babs
vecht tegen dit schrikbeeld door zich vast te klampen aan onwaarschijnlijke
mogelijkheden, die de eenvoudige echtgenote van een zakenman haar voorspiegelt.
Wanneer deze inderdaad op niets uitlopen is Indonesië onvermijdelijk.
Deze meisjesroman met ouderwetse toestanden, getypeerd door volmaakt huispersoneel
zonder hartelijke gevoelens, gewilde humor en zich onnozel gedragende volwassenen
die heel gemakkelijk van een wuft, leeg leven overstappen naar heldhaftig
dragen van moeilijkheden kan men niet meer au serieux nemen.
Bovendien speelt het verhaal ca. 1930 en wordt het leven in de tropen voorgesteld
als een gouden toekomst voor jongelui met een luxe van paardrijden, auto's,
een staf van bedienden en miljoenen die men er gemakkelijk verdienen kan.
Dat men in deze tijd het land reeds "Indonesië" noemt doet wonderlijk aan.
Dit boek is wel zo oppervlakkig en uit de tijd dat het, ondanks de soms geestige
trekjes, niet bruikbaar meer is.
